ایمپلنت‌ و ارتودنسي

بریس‌ها (براکت‌ها) و ایمپلنت‌های دندانی

برای افرادی که ایمپلنت‌های دندانی دارند اما هنوز نیازمند برخی درمان‌های ارتودنسی هستند، یکی از نگرانی‌های طبیعی این است که آیا ایمپلنت‌ها با بریس‌هاى ارتودنسى سازگار هستند یا خیر. بسته به شرایط هر فرد، پاسخ ممکن است مثبت یا منفی باشد. ابتدا توضیح مختصری در رابطه با ایمپلنت‌های دندانی ارائه خواهیم نمود، پس از آن به نحوه‌ی تاثیر آنها روی درمان ارتودنسی خواهیم پرداخت.

ایمپلنت دندانی چیست؟

 ایمپلنت‌ و ارتودنسي

ایمپلنت‌ و ارتودنسي

 

ایمپلنت‌های دندانی به گونه‌ای طراحی شده‌اند که جایگزین دندانی می‌شوند که در نتیجه‌ی حادثه یا پوسیدگی از دست رفته است. ایمپلنت‌ها از یک پايه تیتانیومی تشکیل شده‌اند که دندانپزشک آن را درون استخوان فک قرار می‌دهد تا جایگزین دندان از دست رفته شود. سپس یک روکش مصنوعی به آن متصل می‌شود- بخش قابل مشاهده‌ی دندان- که عملکرد آن درست شبیه دندان معمولی است.

در واقع، ایمپلنت‌های دندانی از نظر ظاهر و نیز از نظر احساسی که در دهان ایجاد می‌کنند، کاملا به دندان‌های طبیعی شباهت دارند. به مرور زمان، بیمار فراموش خواهد کرد که این دندان یکی از دندان‌های طبیعی نیست. از آنجا که ایمپلنت‌های دندانی ترکیبی فوق‌العاده با دیگر دندان‌ها ایجاد می‌کنند (و می‌توان برای ایجاد هماهنگی بین آنها از رنگ‌های مختلفی استفاده نمود)، کسی قادر نخواهد بود تشخیص دهد کدام ‌یک از دندان‌ها ایمپلنت است.

ایمپلنت‌ها فواید بسیاری به همراه خواهند داشت:

  • بهبود ظاهر فرد
  • بهبود گفتار فرد
  • افزایش حس راحتی فرد
  • راحت‌تر شدن نحوه‌ی غذا خوردن
  • ارتقاء سطح اعتماد به نفس
  • ارتقاء سطح سلامت دهان و دندان
  • دوام بیشتر دندان
  • راحتی بیشتر

کاشت ایمپلنت دندانی، به صورت سرپایی صورت می‌گیرد. عموما، این فرایند چند ساعت طول می‌کشد تا توسط دندانپزشک، متخصص پریودنتیست یا جراح دهان و دندان به اتمام برسد. در اکثر مواقع، منطقه‌ای که تحت جراحی قرار می‌گیرد بی حس می‌شود و نیازی نیست بیمار بیهوش شود. متخصص دندانپزشکی دستورالعمل‌های خاصی در رابطه با چگونگی آماده‌سازی برای فرایند جراحی و نیز مراقبت‌های پس از آن ارائه خواهد نمود تا از مشکلات بیشتر پیشگیری شود.

شاید این مطلب نیز برای شما مفید باشد:
کابرد لیزر در ارتودنسی

علل از دست رفتن دندان

دلایل بسیاری ممکن است منجر به از دست رفتن دندان‌ها شوند. گاهی اوقات، دندان دائمی به صورت طبیعی در دهان رشد نمی‌کند. یا ممکن است در نتیجه‌ی پوسیدگی شدید دندان یا آسیب به آن طی حادثه، دندان از دست برود. بیماری پریودنتال یکی از علل اصلی از دست رفتن دندان است. دیگر عوامل خطر که موجب از دست رفتن دندان می‌شوند عبارتند از:

  • افزایش سن
  • جنسیت (احتمال از دست رفتن دندان در مردان بیشتر از زنان است)
  • عدم مراقبت صحیح و مناسب از دندان‌ها
  • بهداشت ضعیف دهان و دندان
  • کشیدن سیگار
  • ابتلا به دیابت
  • ابتلا به فشار خون بالا
  • ابتلا به آرتریت روماتوئید

اگر یک یا چند دندان از دست بروند می‌توان از بریس‌ها (براکت‌ها)ی استفاده نمود؟

 ایمپلنت‌ و ارتودنسي

ایمپلنت‌ و ارتودنسي

 

در صورت از دست رفتن دندان‌ها، دو راه پیش روی متخصص ارتودنسي است. در برخی موارد، این امکان وجود دارد که از بریس‌ها (براکت‌ها) استفاده کند تا فضاى بين دندان‌های از دست رفته را ببندد. این گزینه برای بیمارانی که قبلا با فشردگی و نامرتبی دندان‌ها درگیر بوده‌اند، گزینه‌ای فوق‌العاده است.

در صورتی که نیاز باشد دندان از دست رفته جایگزینی داشته باشد، می‌توان از بریس‌ها استفاده نمود تا اين فضاى خالى را برای احیای دندان از دست رفته در آینده آماده كرد. چنانچه برای کاشت ایمپلنت دندان به جای دندان از دست رفته فضای کافی وجود نداشته باشد، از بریس‌ها می‌توان برای گسترش فضای موجود استفاده نمود، تا جای کافی برای ایمپلنت باز شود. اگر برای کاشت دندان فضای کافی وجود داشته باشد، می‌توان ازبریس‌ها برای حفظ وضعیت دندان‌ها و عدم حرکت دندان‌های مجاور استفاده نمود.

شاید این مطلب نیز برای شما مفید باشد:
ایمپلنت و ارتودنسی

استفاده از بریس‌ها (براکت‌ها) پیش از کاشت ایمپلنت‌های دندانی

 ایمپلنت‌ و ارتودنسي

ایمپلنت‌ و ارتودنسي

 

در صورتی که فردی هم به درمان ارتودنسی نیاز داشته باشد هم ایمپلنت‌های دندانی، پیشنهاد می‌شود بریس‌ها (براکت‌ها) پیش از ایمپلنت دندان مورد استفاده قرار گیرند. زیرا اگر ایمپلنتی کار گذاشته شود ممكن نخواهد بود مانند دندان‌های طبیعی جابجا شود. ایمپلنت درون استخوان فک ثابت می‌شود و فاقد الیاف لیگامان است تا بتواند به صاف شدن و درست قرار گرفتن دندان کمک کند.

 ایمپلنت‌ و ارتودنسي

ایمپلنت‌ و ارتودنسي

 

در بسیاری از بیماران، برای ایجاد فضای کافی برای دندان جدید و جابجایی ریشه‌های دندان‌های مجاور به سمت محل جدید، ممکن است نیاز باشد از درمان ارتودنسی استفاده شود.

استفاده از بریس‌ها (براکت‌ها) پس از کاشت ایمپلنت‌های دندانی

با این حال، ممکن است گاهی اوقات منطقی‌تر آن باشد که ایمپلنت دندانی پیش از آغاز درمان ارتودنسی کاشته شود. در صورتی که دندان‌های پیرامون ایمپلنت هدف درمان ارتودنسی نباشند، بهتر است پیش از کارگذاشتن بریس‌ها (براکت‌ها)، ایمپلنت دندانی کاشته شود. بعلاوه، چنانچه باید ایمپلنت دندانی به عنوان تکیه گاه (انكوريج) عمل کند تا برای تغییر وضعیت دیگر دندان‌ها فشار صحیح وارد شود، به احتمال زیاد پیش از کار گذاشتن بریس‌ها، ایمپلنت کاشته خواهد شد.

با افزایش سن، دندان‌ها به طور طبیعی به سمت جلوی دهان حرکت می‌کنند. به این معنا که به مروز زمان ممکن است چنین به نظر برسد که ایمپلنت ( به خاطر داشته باشید، ایمپلنت قادر نیست جابجا شود) از جای خود خارج شده است. در صورتی که در مقایسه با دیگر دندان‌ها، ایمپلنت در جای درست قرار گرفته باشد، می‌توان برای جابجایی دندان‌های مجاور آن از بریس‌ها استفاده نمود.

شاید این مطلب نیز برای شما مفید باشد:
تمیز کردن ریتینر ارتودنسی

چنانچه ایمپلنت در محل مناسبی قرار نداشته باشد، با قرار گرفتن دیگر دندان‌ها در محل مناسب و درست، چنین به نظر خواهد رسید که ایمپلنت از محل خود خارج شده است. در چنین شرایطی می‌توان از بین گزینه‌های موجود تصمیم گرفت. نخست اینکه، با نداشتن لبخندی زیبا و فوق‌العاده کنار بیایید. یا اینکه، ایمپلنت را بکشید، پس از اتمام درمان ارتودنسی و برداشتن بریس‌ها مجددا ایمپلنت دندانی بکارید.

کاشت ایمپلنت دندانی برای کمک به درمان ارتودنسی

به علت دوام بالایی که ایمپلنت‌ها دارند، استفاده از آنها به عنوان تکیه گاهی برای ابزارهای ارتودنسی می‌تواند برای تسریع بهبود درمان ارتودنسی کارآمد باشد. در این صورت، ابزار ارتودنسی روی پايه ایمپلنت قرار خواهد گرفت و پس از اتمام درمان ارتودنسی، روکش آن برداشته خواهد شد و روکش دندانی به ظاهر طبیعی جایگزین آن خواهد شد.

 ایمپلنت‌ و ارتودنسي

ایمپلنت‌ و ارتودنسي

 مينى اسكروها يا پيچ هاى ارتودنسى

جداى ايمپلنت ها،پيچ هاى كوچكى نيز در ارتودنسي وجود دارند كه مى توانند به حركات دندانى كمك كنند.ابزارهای تکیه‌ گاه موقتی، یا TADها، لنگرهای تیتانیومی کوچکی هستند که برای کمک به جابجایی سریع و موثر دندان مورد استفاده قرار می‌گیرند و برای بیمار بسیار راحت هستند. TADها عموما در کنار بریس‌ها استفاده می‌شوند و گاهی اوقات می‌توانند جایگزین هدگیر شوند.

پیچ‌های کوچک به صورت سطحی روی سطح بیرونی استخوان فک و بین دندان‌ها قرار می‌گیرند. TADها به جابجایی دندان‌هایی کمک می‌کنند که به خوبی حرکت نمی‌کنند، یا قرار است در مسیر دشواری جابجا شوند. همانطور که از نام آنها بر می‌آید، این ابزارها موقتی هستند- به مدت چند ماه طی درمان ارتودنسی در محل خود باقی می‌مانند و پس از آن برداشته می‌شوند. وظیفه‌ی آنها فراهم آوردن محلی ثابت است که دندان‌های دیگر در اطراف آن قادر به جابجایی باشند.

0/5 (0 نظر)
0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *