کابرد لیزر در ارتودنسی

عصر حاضر دندانپزشکی مدرن حول محور تکنیک ها و فرایندهایی می چرخد که راحت و دوستدار بیمار هستند گرچه ضرورت اصلی برای کمک های پیشرفته در فرایندهای تشخیصی و بالینی است. نتیجه چنین تحقیقات و بررسی هایی منجر به معرفی تکنیک “تقویت نور و انتشار تحریک شده تابش” (LASER) هم در پزشکی و هم در دندانپزشکی شده است. این تکنیک در حال حاضر در تمامی تخصص ها، از جمله ارتودنسی، دنبال می شود، که منجر به بالا رفتن میزان رضایت بیمار، از جمله کاهش مدت زمان درمان و نتایج بهتر در کنار کم شدن دردهای ناشی از فرایند شده است.

لیزر در دندانپزشکی

در عصر حاضر دندانپزشکی مدرن، نیازهای تکنیکی و سطح دقت مورد نیاز برای انجام موفقیت آمیز فرایندهای بالینی به طور سنتی با دستکاری با دقت ابزارهای دستی و با پایبندی شدید به اصول بیولوژیکی و جراحی حاصل شده است. یکی از شگفت انگیزترین فناوری هایی که پیشرفت های زیادی در بخش های مختلف دندانپزشکی امروز داشته است. مشخصه های خاص و منحصر بفرد لیزر، انجام روش های درمانی ورای روش های موجود را ممکن می سازد، این امر با تکنیک های سنتی و مرسوم شامل قطع بافت های بیولوژیکی، توقف خونریزی، تسکین درد، و حتی جراحی های بافت سخت صورت می گیرد. بواسطه مزیت های بسیاری که لیزر دارد در دسته گسترده ای از فرایندهای زیبایی دهانی، برای درمان هم بافت سخت و هم بافت نرم، استفاده می شود. فناوری لیزر می تواند حمایت مضاعفی برای متخصصانی فراهم آورد که درمان های پریودنتال و ترمیمی را انجام می دهند، زیرا این امکان را بوجود می آورد که فرایندهای محافظه کارانه که کمتر تهاجمی هستند قابل استفاده باشند.

استفاده های بالینی لیزر در ارتودنسی

لیزر برای اِچ کردن

اعمال انرژی لیزر روی سطح مینای دندان موجب آب شدن و برداشتن موضعی، و بنابراین ای بین رفتن مقداری از مینای دندان ها می شود برداشتن مینای دندان (اِچ کردن)، اساساً در نتیجه انفجار ریز آب محصور شده در مینای دندان اتفاق می افتد، علاوه بر این، ممکن است مقداری آب شدن کریستال های هیدروکسیل- آپاتیت اتفاق بیفتد. پرتو افکنی لیزر، به صورت ویژه، منجر به بروز تغییرات ناشی از حرارت روی سطح مینای دندان می شود. لیزر، بسته به نوع لیزری که استفاده می شود و انرژی اعمال شده روی سطح، باعث زبر و غیر عادی شدن سطح دندان ها می شود که به اسید اِچ کردن تا سطح 10-20 میکرونی شباهت دارد. در یک مطالعه تأثیر گذاری لیزر اقتصادی Nd:YAG در اِچ کردن مینای دندان ها برای باندینگ مستقیم ابزارهای ارتودنسی مورد بررسی قرار گرفت. اگر استحکام باند برشی 60/0 kg/mm کمترین مقدار قابل قبول برای کاربردهای بالینی گرفته شود، نتایج تحقیق حاکی از این هستند که اِچ کردن با لیزر باید با حداکثر قدرت لیزر آمریکایی دندانپزشکی  Nd:YAG انجام شود تا پایدارترین حالت پذیری سطح حاصل شود.

لیزر در ارتودنسی

لیزر در ارتودنسی

لیزر برای فرایند دیباندینگ یا جدا کردن ابزار از سطح دندان

لیزر با نتایجی امیدوار کننده، هم برای اسید اِچ کردن و هم برای دیباندینگ یا برداشتن براکت ها از روی سطح دندان ها استفاده شده است. این رویکرد نشان داده است که برای دیباندینگ کارآمد است، که منجر به کاهش شاخص ماده چسبنده باقی مانده و افزایش نسبتاً اندک در دمای پالپ می شود. بویژه، اعمال لیزر Nd:YAG و لیزر CO2 نتایج قانع کننده و کمترین عارضه جانبیاز افزایش دمای داخل پالپ را از خود نشان داده است.

شاید این مطلب نیز برای شما مفید باشد:
پوسیدگی دندان چگونه به دیگران منتقل می شود؟

اثرگذاری استفاده از لیزرهای CO2 و Nd:YAG برای دیباندینگ براکت های سرامیکی از سطح مینای دندان ها مورد بررسی قرار گرفت. مشخص شد تکنیک دیباندینگ با کمک لیزر نیروی لازم برای دیباندینگ، خطر آسیب به مینای دندان، و بروز شکست را، در مقایسه با تکنیک های مرسوم دیباندینگ، به مقدار چشمگیری کاهش می دهد. بنابراین، این روش این قابلیت را دارد که برای بیمار آسیب به مینای دندان و درد کمتری بوجود بیاورد.

کیور (خشک) کردن با استفاده از لیزر

طولانی شدن مدت زمان چسباندن براکت ها روی دندان ها با مواد چسبنده ای که با تاباندن نور کیور می شوند باعث می شود میزان دقت انجام آن افزایش پیدا کند. مهم ترین نقطه ضعف این نوع چسب ها این است که به 20-40 ثانیه زمان برای چسباندن هر براکت با تاباندن نور نیاز دارند. گرچه استحکام باند برشی چسب هایی که با نور کیور می شوند با چسب هایی که به صورت شیمیایی فعال می شوند قابل مقایسه است، اما بین 5 دقیقه تا 24 ساعت پس از قرار گیری، به شکل باور نکردنی افزایش پیدا می کند، در حالی که قدرت باندی که در 5 دقیقه حاصل می شود تنها 60-70% از استحکام در 24 ساعت است. BisGMA ، رایج ترین مونومر در مواد چسبنده کامپوزیتی، زمانی پولیمریزه می شود که یکی از دو باند در دو انتهای پولیمر شکسته می شود و سپس به پولیمر BisGMA دیگری متصل می شود.

تحقیقات اخیر روی توانایی لیزر آرگون برای دستیابی به فتوپلیمریزاسیون رزین های کامپوزیت متمرکز بوده اند. رزین های دندانپزشکی که با Photo فعال می شوند از یک آغازگر فرایند مانند کامفورکینون استفاده می کنند و برای آغاز فرایند پولیمریزاسیون عواملی مانند آمین درجه 3 را کاهش می دهند. این سیستم فوتوینیتور در قسمت آبی طیف نور مرئی بسیار حساس است، و حداکثر فعالیت آن در 480nm متمرکز است. لیزر آرگون دارای یک طیف رنگی است و در یک طول موج باریک با طیف آبی، سبز از خود نور ساتع می کند، که باعث می شود به صورت ایده آلی برای پولیمریزه کردن کامپوزیت مناسب باشد. لیزر آرگون می تواند برای چسباندن براکت های ارتودنسی استفاده شود، و استحکام اتصالی شبیه به رزین هایی بدست آورد که به صورت مرسوم با تاباندن نور کیور می شوند.

شاید این مطلب نیز برای شما مفید باشد:
آمادگی های قبل از ارتودنسی

استفاده از لیزر برای مدیریت درمان ارتودنتیک و افزایش زیبایی

بیماران ارتودنتیک به چیزی بیشتر از تنها “دندان های صاف” علاقه مند هستند. آنها به داشتن دندان های زیبایی علاقه دارند که به خوبی کنار یکدیگر قرار گرفته باشند؛ عملکرد و اکلوژن ایده آلی داشته باشند؛ لثه های فوق العاده زیبایی داشته باشند، اجزاء صورت آنها تناسب خوبی با یکدیگر داشته باشند، و لبخند دلفریبی داشته باشند. علاوه بر همه اینها، بیماران می خواهند اینها در مدت زمان معقولی حاصل شوند. اخیراً، لیزر بافت نرم به عنوان ابزاری مؤثر برای کمک به مدیریت درمان و افزایش نتایج زیبایی، توجه زیادی را به خود جلب کرده است.

کاربرد لیزر در ارتودنسی- کاربردهای غیر بالینی

اسکن با لیزر

اسکنرهای لیزری قادر به تولید الگوهای با جزئیات هستند؛ با این حال، فرایند اسکن کردن نیاز دارد که در حالی که اسکنر دور سر بیمار می چرخد، بیمار برای یک بازه زمانی چند ثانیه ای تا یک دقیقه ای، یا بیشتر بی حرکت بماند، زیرا لیزر تنها نقشه سطح را ارائه می دهد و نمی تواند اطلاعات رنگ برای نقشه بافت را فراهم بیاورد. یک دوربین رنگی که به یک اسکنر لیزری متصل شده باشد می تواند این اطلاعات را ارائه دهد. اطلاعات کامپیوتری سه بعدی از یک اسکنر لیزری با استفاده از دستگاه هایی که با کمک کامپیوتر کار می کنند و تکنیک های استریولیتوگرافی می توانند تغییر داده شوند تا ابزارهای ارتودنسی مانند اسپلینت، باندینگ کامپیوتری سیم ها، نمونه های الکترونیکی، و مدل های شبیه سازی جراحی تولید کنند.

مکانیزم خود اصلاحی اسکنرهای لیزری در تغییر برای تحریف تصویر می توانند برای تحقیقات بالینی انعطاف پذیری بیشتری بوجود بیاورند. این نرم افزار می تواند برای تلفیق تصاویر مختلف گرفته شده از چشم اندازهای مختلف استفاده شود، بنابراین بخش های زیر برش را حذف کرد. مطالعات موردی به راحتی قابل انجام هستند زیرا نمودارهای سه بعدی کامپیوتری اجازه می دهند بتوان مدل ها را در کامپیوتر برش داد آنها را روی یکدیگر منطبق کرد و اندازه گیری نمود. اندازه گیری تغییرات در منطقه و ارتفاع انحناها دید بیشتری نسبت به اطلاعات بدست می دهد.

لیزر در ارتودنسی

لیزر در ارتودنسی

کاربرد لیزر در هولوگرافی

لیزر هولوگرافی- ابزاری جدید برای اندازه گیری جابجایی دندان ها- رویکردی صحیح و غیر تهاجمی برای اندازه گیری جابجایی ها در سه بُعد را فراهم می آورند. فشار وارد شده در الیاف پریودنتال لیگامان، وقتی تاج دندان در معرض فشار قرار دارد، شاخه های زیادی برای مطالعه جابجایی ارتودنتیک دندان ها و بیماری های پریودنتال دارد. بویژه، ارتودنتیست ها تمایل دارند سیستم فشار اعمال شده به دندان ها را به مرکز چرخش و بزرگی جابجایی دندان ها ربط دهند. در گذشته، جابجایی دندان ها با رویکردهای مختلفی مورد بررسی قرار می گرفت: 1) الگوهای فیزیکی، 2) الگوهای تحلیلی، و اندازه گیری مستیقم روی نمونه زنده.

شاید این مطلب نیز برای شما مفید باشد:
آیا آلرژی فصلی می توانند روی دندان ها تأثیر بگذارند؟

فرایندهای مختلفی که در طول درمان ارتودنسی می توانند با لیزر انجام شوند

ایجاد دسترسی برای قراردهی براکت ها

لیزر دایود می تواند برای برداشتن بافت (ژینژیوکتومی و ژینژیووپلاستی) استفاده شود تا محل کافی برای قرار گیری براکت یا بند روی دندان ها ایجاد شود. این فرایندها اتصالات اولیه به دندان ها را فراهم می آورند و به شکل قابل توجهی می توانند طول درمان را کاهش دهند. معمولاً دندان های پرمولر آخرین دندان هایی هستند که باندینگ روی آنها صورت می گیرد که آن هم به خاطر رشد کند یا تأخیر در بیرون آمدن، یا نهفتگی آنها است. لیزر دایود می تواند به ارتودنتیست کمک کند با اتصال مستقیم براکت ها یا قراردهی بند، از بروز این موقعیت ها پرهیز نماید.

لیزر در ارتودنسی

لیزر در ارتودنسی

تعیین تناسب دندان

اکثر ارتودنتیست ها محل قرار گیری براکت ها را (مستقیماً یا غیر مستقیم) با اندازه گیری فاصله تجویز شده از لبه ها یا تشخیص چشمی و قرار دهی براکت در وسط تاج بالینی دندان انجام می دهند. هر دو روش قابل قبول هستند و سال ها است که انجام می شوند. به نظر می رسد، مشکلات مربوط به این شکل قرار دهی براکت ها زمانی بروز پیدا کنند که ارتفاع تاج بالینی با اندازه تاج آناتومیک برابر نباشد، یافته ای معمول در بیماران ارتودنتیک بزرگسال. اندازه گیری از لبه های سطوح جونده دندان ها ممکن است منجر به نتایج اکلوزال قابل قبولی شود، اما ممکن است منجر به تضعیف بهداشت دهان به دلیل تجاوز براکت ها روی حاشیه لثه ها شود. قرار گیری براکت ها در مرکز تاج بالینی ممکن است به قرار گیری آن خیلی نزدیک به لبه ختم شود که در نهایت منجر به فرو رفتن ناخواسته دندان های پیشین داخل حفره، و کاهش مقدار قابل مشاهده از دندان در حالت استراحت و لبخند خواهد شد.

لیزر در ارتودنسی

لیزر در ارتودنسی

بهداشت دهان

عدم رعایت بهداشت دهان به طور مزمن در بیماران ارتودنسی منجر به بروز مشکلات رشد بیش از حد لثه ها، شکل گیری پاکت های پریودنتال، و باقی ماندن پلاک های دندای خواهد شد، که معمولاً باعث افزایش طول دوره درمان، نارضایتی بیمار و والدین، و در نهایت، عدم زیبایی ظاهری خواهد شد. فائق آمدن بر این مشکلات، به تنهایی و توسط بیمار دشوار است، و به ندرت ممکن است بتوان آن را با استفاده از روش های سنتی به طور کامل بر طرف کرد. لیزر دایود می تواند برای برداشتن پاکت های پریودنتال و نیز فراهم ساختن دسترسی برای بیماران برای بهبود بهداشت دهان خود و نیز دسترسی بهتر برای اعمال موضعی فلوراید استفاده شود. این فرایند اغلب می تواند با کانتور لثه ترکیب شود تا زیبایی لثه بهبود پیدا نماید، و بتواند در هر زمانی در طول درمان یا در طول خود جلسه دیباندینگ انجام شود.

0/5 (0 نظر)
0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *