اجزاء مختلف ایمپلنت های دندانی

در یک نگاه، ایمپلنت های دندانی مزایای متفاوتی برای افرادی دارند که به دنبال جایگزینی برای یک یا چند دندان از دست رفته خود هستند. با این حال، برای آنکه به درستی درک کنید ایمپلنت های دندانی استاندارد طلایی از میان گزینه های جایگزین برای دندان ها هستند، لازم است نگاهی دقیق تر به همه اجزاء ایمپلنت های دندانی داشته باشیم. داشتن نگاهی عمیق به هر یک از اجزاء و درک اینکه عملکرد آنها برای حمایت از کل ترمیم دندانی به چه صورت است، به شما کمک خواهد کرد بیشتر قدر ایمپلنت های دندانی را بدانید.

در ساده ترین حالت، ایمپلنت های دندانی از سه بخش اصلی تشکیل شده اند: فیکسچر، اباتمنت، و بخش زیبایی یا مصنوعی دندان. اکنون اجازه دهید به هر بخش نگاه دقیق تری داشته باشیم تا بیشتر در مورد چگونگی عملکرد این اجزاء با یکدیگر یاد بگیریم.

فیکسچر

فیکسچر که پست ایمپلنت نیز نامیده می شود، یک پیچ کوچک گرد است که داخل استخوان فک جای می گیرد تا به عنوان یک ریشه مصنوعی برای دندان عمل کند. از آنجا که فیکسچر به گونه ای طراحی شده است که از نظر عملکرد دقیقاً شبیه ریشه های دندان های طبیعی باشد، به همین دلیل طراحی آن به صورتی است که دقیقاً مانند ریشه دندان های طبیعی مخروطی شکل به نظر برسد. پست های ایمپلنت های دندانی از تیتانیوم ساخته می شوند که علت آن سازگار بودن این ماده با بدن انسان می باشد. در برخی موارد، آنها با هیدروکسی آپاتیت نیز پوشش داده می شوند، که به پست های ایمپلنت ها کمک می کند با استخوان پیرامون خود جوش بخورند.

شاید این مطلب نیز برای شما مفید باشد:
خشکی حفره دندان چیست و چه زمانی اتفاق می افتد؟

فیکسچر ایمپلنت های دندانی در اندازه های مختلفی نیز در دسترس هستند که بسته به نوع دندان یا دندان هایی که قرار است به عنوان جایگزین برای آنها قرار بگیرند انتخاب می شوند، مثلاً دندان های مولر عموماً پست ایمپلنتی با قطر بزرگتر نیاز دارند. در برخی موارد، دندانپزشک شما ممکن است فیکسچرهای زیگوماتیک ایمپلنت های دندانی را به شما توصیه کند. این نوع فیکسچرهای تخصصی بلندتر از فیکسچر ایمپلنت های مرسوم هستند و داخل استخوان فک و استخوان زیگوماتیک جایگذاری می شوند. این نوع ایمپلنت ها اغلب زمانی استفاده می شوند که توده استخوانی کافی درون فک برای کاشت استخوان وجود ندارد.

از بین تمام گزینه هایی که برای جایگزینی دندان های از دست رفته وجود دارند، ایمپلنت های دندانی تنها ترمیم هایی هستند که دارای بخشی می باشند که مانند ریشه های دندان های طبیعی عمل می کنند. پس از جایگذاری پست ایمپلنت درون استخوان فک، این پست طی فرایندی به نام اسئواینتگریشن با استخوان پیرامون خود پیوند خواهد خورد. وقتی پست ایمپلنت جوش خورد، تقریباً عملکردی دقیقاً شبیه ریشه دندان طبیعی خواهد داشت، و امکان عملکرد طبیعی جویدن و نیز ظاهر طبیعی را فراهم خواهد آورد.

اجزاء ایمپلنت دندانی

اجزاء ایمپلنت دندانی

اباتمنت

اباتمنت یک قطعه متصل کننده کوچک است که بین پست ایمپلنت و قطعه دندان مصنوعی قرار می گیرد. یک سمت آن به گونه ای طراحی شده است که به داخل پست ایمپلنت پیچ می شود، در حالی که سمت دیگر آن برای چسباندن قطعه زیبایی دندانی یا همان دندان مصنوعی استفاده می شود. انواع مختلف اباتمنت ها وجود دارند که ممکن است بسته به نوع دندان مصنوعی که نیاز است حمایت کند انتخاب شوند.

شاید این مطلب نیز برای شما مفید باشد:
شکاف لب و شکاف کام (لب شکری)

برای مثال، اباتمنتی که برای یک روکش دندانی ممکن است شبیه یک پیچ به نظر برسد، در حالی که اباتمنتی که برای پروتزهای بر پایه ایمپلنت استفاده می شود ممکن است اتصالات خاصی داشته باشد که می توانند داخل پروتز مصنوعی چفت شوند. برخی اباتمنت ها نیز می توانند با زوایای مختلفی کار گذاشته شوند تا این اطمینان حاصل شود که وقتی دندان مصنوعی روی آنها قرار گرفت زیبایی لبخند با همراستا بودن آن با دندان های دیگر حفظ خواهد شد. بسته به تکنیکی که مورد استفاده قرار می گیرد، اباتمنت ها ممکن است همزمان با قرار گیری پست ایمپلنت یا پس از آنکه اسئواینتگریشن اتفاق افتاد به داخل پست پیچ خواهند شد.

اجزاء ایمپلنت دندانی

اجزاء ایمپلنت دندانی

روکش یا دندان مصنوعی

قطعه مصنوعی دندانی ایمپلنت بخش قابل مشاهده آن است که یا روکش، یا بریج دندانی، یا پروتز مصنوعی است. روکش های دندانی عموماً برای جایگزینی تنها یک دندان یا چند دندان از دست رفته استفاده می شوند که در کنار یکدیگر قرار نگرفته اند، در حالی که بریج های دندانی عموماً برای جایگزینی دو یا چند دندان از دست رفته استفاده می شوند که در کنار یکدیگر قرار داشته اند. در نهایت، پروتزهای مصنوعی برای جایگزینی یک یا دو قوس دندانی کامل استفاده می شوند. اگر روکش یا بریج کار گذاشته شود، دندانپزشک شما قطعه مصنوعی را با پیچ یا چسب روی اباتمنت متصل خواهد کرد. با این حال، اگر پروتز مصنوعی استفاده شود به احتمال زیاد روی اباتمنت چفت خواهد شد. گرچه پروتزهای مصنوعی معمولی و نمونه ای که بر پایه ایمپلنت هستند ظاهراً شبیه به یکدیگر می باشند، اما پروترهای بر پایه ایمپلنت با اطمینان و قدرت بیشتر و خطر کمتری در جای خود باقی می مانند در حالی که پروتزهایی که روی لثه قرار می گیرند هر لحظه ممکن است حین حرف زدن یا غذا خوردن از دهان خارج شوند.

شاید این مطلب نیز برای شما مفید باشد:
آیا احتمال دارد مشکل ارتودنسی مجدداً باز گردد؟

قطعه زیبایی یا مصنوعی که شما روی استفاده از آن برنامه ریزی می کنید، روی تعداد پست های ایمپلنتی که نیاز خواهد بود کاشته شوند تأثیر خواهد داشت. برای مثال، روکش های دندانی نیاز به یک پست ایمپلنت دارند، بریج های دندانی دو یا چند پست ایمپلنت، و پروتز های مصنوعی عموماً 4 تا 6 پست ایمپلنت برای هر قوس دندانی نیاز دارند. در نهایت، دندانپزشک به شما توصیه خواهد کرد بهتر است از چه تعداد پست ایمپلنت استفاده کنید تا قطعه مصنوعی انتخابی شما بدون هیچ خطری روی آنها باقی بماند.

اکثر ایمپلنت های دندانی از سه جزء تشکیل شده اند، اما برخی از آنها دو تکه هستند. این ایمپلنت های دندانی به گونه ای ساخته شده اند که پست و اباتمنت یک واحد تکی می باشند. قطعه زیبایی ایمپلنت نیز مستقیماً روی ایمپلنت قرار خواهد گرفت.

0/5 (0 نظر)
0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *