دندان درنیاوردن کودک

به طور میانگین در دهان همه انسان ها در دوران کودکی 20 دندان شیری رشد می کند که در نهایت می افتند و 32 دندان دائمی جای آنها را می گیرند. دندان های دائمی شامل این دندان ها هستند: هشت دندان جلوی دهان، هشت دندان پرمولر (آسیاب کوچک)، و هشت دندان مولر (آسیاب بزرگ). از آنجا که بسیاری از افراد بزرگسال دندان های عقل خود را می کشند، بسیار عادی است که بسیاری افراد تنها 28 دندان دارند. معمولاً همه دندان های دائمی شکل گرفته اند و تا زمانی که فرد به سن 21 سالگی می رسد، داخل دهان بیرون آمده اند (به جز دندان های عقل، که گاهی اوقات جایی برای بیرون آمدن ندارند).

با این حال، در برخی افراد همه دندان های دائمی شکل نمی گیرند. اغلب، این افراد با یک شرایط نسبتاً عادی به نام هیپودنشیا hypodontia (فقدان مادرزادی دندان یا مشکل دندان درنیاوردن کودک) متولد می شوند، که در آن برخی از دندان ها شکل نمی گیرند.

دندان درنیاوردن کودک

دندان درنیاوردن کودک ( هیپودنشیا hypodontia ) چیست؟

هیپودنشیا نوعی ناهنجاری در رشد است که در آن شش دندان دائمی یا کمتر شکل نمی گیرند. مطالعات حاکی از این است که هیپودنشیا یا درنیاوردن مادرزادی دندان های دائمی اغلب یک ویژگی ارثی است، اما عوامل محیطی در طول دوره رشد دندان ها نیز می توانند نقش داشته باشند. فقدان بیش از شش دندان دائمی تحت عنوان اولیگودنشیا oligodontia، و فقدان کامل دندان های دائمی تحت عنوان آنودنشیا anodontia شناخته می شوند. محققان تخمین زده اند که 20 درصد از افراد بزرگسال حداقل یک دندان را به صورت مادرزادی ندارند؛هیپودنشیا یکی از شایع ترین شرایط مربوط به سلامت رشد دندان ها باشد. اکثر افراد تنها یک یا دو دندان دائمی ندارند، در حالی که در تعداد اندکی از افراد بیش از شش دندان آنها وجود ندارد.

فقدان دندان های عقل شایع ترین حالت فقدان دندان، و پس از آن، فقدان دندان های پرمولری که بین دندان های نیش و دندان های مولر واقع شده اند، دندان های لترال فک بالا که در کنار هر یک از دو دندان وسط واقع شده اند، یا دندان های جلو، و نیز دندان های سنترال (وسطی) فک پایین شایع تر از دیگر حالت های فقدان دندان هستند.

دندان درنیاوردن کودک

چه عاملی موجب فقدان مادرزادی دندان های دائم می شود؟

بسیاری از مطالعات حاکی از این هستند که ژنتیک تأثیر چشمگیری روی هیپودنشیا دارد. محققان بر این باورند که هیپودنشیا نتیجه تداخلات پیچیده عوامل ژنتیکی و محیطی است، گرچه هنوز هم بین آنها این مباحثه وجود دارد که چرا این تغییرات اتفاق می افتند. علاوه بر عوامل ژنتیکی، متخصصان بر این باورند که سن بالای مادر حین به دنیا آمدن کودک، وزن کم موقع تولد، سیگار کشیدن مادر در طول بارداری، ابتلا به سرخچه، و دیگر شرایط هورمونی، محیطی و عفونی نیز می توانند به فقدان دندان ها مرتبط باشند. هیپودنشیا بین زنان بیشتر از مردان شایع است و نرخ وقوع آن در دو قلوهای همسان بیشتر از میانگین است.

چه زمانی کودک دندان دائمی ندارد؟

دندانپزشک اطفال می تواند رشد دهانی کودک را تحت نظر داشته باشد و فقدان دندان ها را چک کند. به طور کلی، باید هر چه سریعتر پس از بیرون آمدن نخستین دندانهای دایمی کودک خود را نزد دندانپزشک ببرید و این مراجعه نباید بعد از اولین جشن تولد او باشد. اگر متوجه شدید که کودک شما یکی از دندان های شیری خود را از دست داده است و هیچ دندان دائمی جای آن را نگرفته است، نگران نشوید. بسیاری از موارد فقدان دندان ها در کودکان در واقع به دلیل تأخیر در بیرون آمدن آنها است.

کمتر از یک درصد از کودکان با فقدان مادرزادی دندان های شیری متولد می شوند. وقتی دندان های شیری وجود ندارند، در 30 تا 50 درصد موارد دندان های دائم زیرین نیز وجود ندارند. کودکانی که فقدان مادرزادی دندان دارند، ممکن است در بیرون آمدن دندان های مجاور محل دندانی که وجود ندارد نیز مشکل داشته باشند، مشکلاتی که به شکل، اندازه، و دیگر دندان ها مربوط می شوند. مراجعات منظم به دندانپزشک اطفال کمک می کند فقدان مادرزادی دندان ها، و روند و مراحل رشد را چک کند تا زمان درست و گزینه های درمان برای مدیریت دندان هایی که وجود ندارند یا در بیرون آمدن مشکل دارند را انتخاب نماید.

دندان درنیاوردن کودک

درمان هیپودنشیا یا دندان درنیاوردن مادرزادی

خوشبختانه، راه های مؤثری برای درمان دندان هایی که وجود ندارند هست از جمله، دندان های مصنوعی، بریس های ارتودنسی و دیگر ابزارها. بریج های سرامیکی ثابت یا پروتزهای پارسیل متحرک می توانند جاهای خالی دندان هایی که وجود ندارند را پر کنند، تا ظاهر لبخند فرد زیباتر شود. بریس ها اغلب می توانند برای صاف کردن مجدد دندان ها برای بستن فاصله بین آنها استفاده شوند، گرچه ممکن است این نیاز به تغییر شکل دندان های مجاور داشته باشد.

وقتی فاصله بین دندان ها کوچک است، گاهی اوقات دندانپزشک می تواند فاصله را با باندینگ مواد همرنگ دندان ها به دندان های موجود در طرفین فضای خالی ببندد. ایمپلنت های دندانی گزینه های دیگری هستند که برای افراد بزرگسالی مناسب هستند که استخوان فک و لثه سالمی دارند. ایمپلنت ها زیر لثه ها و داخل استخوان فک قرار می گیرند. بر خلاف پروتزها، ایمپلنت ها با استخوان جوش می خورند و مانند پایه ای برای دندان های مصنوعی عمل می کنند.

درمان دندان درنیاوردن در کودکان

از آنجا که فک های کودکان هنوز در حال رشد است، آنها گزینه های مناسبی برای ایمپلنت های دندانی نیستند. احتمالاً دندانپزشک پیشنهاد دهد در این کودکان دندان های شیری حفظ شوند. از آنجا که هیچ دندان دائمی وجود ندارد تا دندان شیری را از جای خود خارج کند، گاهی اوقات اگر از دندان های شیری به خوبی مراقبت شود، می توانند تا آخر عمر داخل دهان باقی بمانند.

اگر حفظ دندان های شیری غیر ممکن باشد، ممکن است دندانپزشک بتواند با کمک بریس ها فاصله را ببندد. در این موارد، بریس ها یکی از دندان های موجود را به داخل فضای موجود می کشند، و ممکن است شکل آن تغییر داده شود تا شبیه دندان از دست رفته شود. اگر درمان ارتودنسی ممکن نباشد، دندانپزشک گزینه های دیگری برای حفظ جای خالی دارد تا زمانی که کودک آنقدر بزرگ شود که بتواند از بریج ها یا ایمپلنت ها استفاده کند. هنگام طراحی درمان برای مدیریت فقدان دندان در کودکان، زمان بندی درمان حائز اهمیت است. مهم است کودک به طور منظم نزد دندانپزشک برده شود تا بهترین گزینه و بهترین زمان درمان را انتخاب نماید.