قالب گیری قبل از درمان و جراحی ارتودنسی

 قالب گیری ارتودنتیک قبل از جراحی از جمله متداول ترین فرایندهایی است که در ارتودنسی بالینی برای آماده سازی بیماران برای ارائه به جراحی ارتوگناتیک انجام می شود. به منظور بهینه سازی چنین فرایندی از نظر زمان، محققان یک روش قالب گیری جدید با استفاده از موم را توصیف می کنند. به این ترتیب می توان اکلوژن دندانی را سریع تر و دقیق تر قالب گیری کرد، و در نتیجه بهترین درمان را برای این بیماران انجام داد.

جراحی ارتوگناتیک چیست؟

اصطلاح “جراحی ارتوگناتیک” به مداخله ای اشاره دارد شامل تکنیک های برش استخوان با هدف اصلاح ناهماهنگی های فک بالا در سیستم جونده با دستیابی به تعادل بین صورت و جمجمه. رابطه فک بالا و فک پایین که توسط جراحی ارتوگناتیک اصلاح می شود، به نفع عملکرد جویدن، گفتار، تنفس و زیبایی شناسی صورت خواهد بود.

با این حال، قبل از جراحی ارتوگناتیک، انجام یک آماده سازی ارتودنتیک به منظور از بین بردن جبران های دندانی ناشی از عضلات، و به این ترتیب ایجاد هماهنگی بین دندان ها و استخوان های فک بالا ضروری است.

در طول آماده سازی ارتودنتیک، اغلب قالب گیری ارتودنتیک مورد نیاز است. زیرا تجزیه و تحلیل بین کاسپ های دندانی، به دلیل مال اکلوژن اسکلتی امکان پذیر نیست.

در مراحل پایانی آماده سازی ارتودنتیک، چنین قالب های دندانی در همه ویزیت ها بسیار متداول می شوند زیرا به پزشک کمک می کنند آنچه که باید برای تنظیم بهتر ابزار ارتودنسی انجام دهد را تجسم کند.

هدف این مقاله، توصیف یک تکنیک جایگزین برای قالب گیری اکلوژن دندانی در طول آماده سازی ارتودنتیک بیماران جهت ارائه به جراحی ارتوگناتیک می باشد.

فرایندهای قالب گیری بالینی

ارزیابی اکلوژن

ابتدا، اکلوژن دندانی که باید برای جراحی ارتوگناتیک آماده شود، باید ارزیابی شود. در صورت عدم تعادل اکلوزال به تنهایی در رابطه با قوس های دندانی، این موارد باید قبل از اصلاح روابط بین قوس های دندانی اصلاح شوند، که برای آنها تجسم قالب گیری قبلی لازم است.

قالب گیری قبل از ارتودنسی

قالب مومی از اکلوژن

قالب گیری از بایت درون موم باید قبل از قالب گیری انجام شود تا از خطاهای فرایندی ناشی از خستگی عضلانی جلوگیری شود و این امکان برای ارتودنتیست فراهم شود تا اکلوژن بیمار را مشاهده کند تا بتواند آن را به درستی با قالب های گچی فک های بالا و پایین مقایسه کند.

قالب گیری باید در موقعیت رابطه مرکزی (CR) انجام شود، اما این همیشه امکان پذیر نیست. در این صورت، لازم است حداکثر بین کاسپی معمولی (MHI) برای قالب گیری به دست آید.

برای چنین فرایندی، از موم و لامپ الکلی یا یک ابزار نگهدارنده قابل حمل استفاده می شود. در ابتدا، موم به منظور افزایش سفتی آن پلاست می شود (شکل 2). در مرحله بعد، با وارد کردن فشار ملایم به آن روی قوس دندانی بالا، کانتور قوس دندانی مشخص می‌ شود، و موم اضافی با یک قیچی گرفته می شود (شکل 3) و قالب بدست آمده دوباره پلاست می‌شود (شکل 4).

قالب گیری قبل از ارتودنسی

قالب گیری موم کاربردی

این روش قالب گیری با یک لایه 5 میلی متری از موم کاربردی انجام می شود. در ابتدا، موم باید با کانتور قوس دندانی، با فشار ملایم موم بر روی دندان ها مشخص شود (شکل 5). پس از این قالب گیری، موم اضافی باید با استفاده از یک کاردک لکرون یا چاقوی تیغه محکم برداشته شود (شکل 6).

هنگامی که موم اضافی برداشته شد، موم باید با نرم کردن آن پلاستیکی شود تا بتوان از موم قالب گیری کرد (شکل های 7 تا 15). پس از کریستاله کردن گچ، قالب ها از چارچوب خارج می شوند (شکل 16) و مازاد آنها با یک چاقوی دارای تیغه محکم برداشته می شود.

قالب گیری قبل از ارتودنسی

دستکاری قالب

قالب ها با دست دستکاری می شوند، و در این مرحله، اصلاح عدم هماهنگی اسکلتی شبیه سازی می شود تا روابط اکلوزال بر اساس موقعیت جدیدی که باید بعد از جراحی بدست آید، تجزیه و تحلیل شود (شکل 16).

قالب گیری قبل از ارتودنسی

ملاحظات نهایی

از آنجا که قالب گیری ارتودنسی قبل از جراحی یک فرایند معمول برای آماده سازی بیماران ارتودنتیک قبل از جراحی ارتودنسی است، باید سریع و دقیق انجام شود. تصور می شود که تکنیک توصیف شده در بالا دارای این ویژگی ها است زیرا مدت زمانی که روی صندلی سپری می شود کاهش می یابد و تجسم روابط اکلوزالی به طور رضایت بخشی بدست می آید.

بارها این پرسش مطرح شده است که آیا راه بهتری وجود دارد؟

قالب های دندانی به عنوان بخشی از سوابق دندانپزشکی ما و همچنین برای ساختن نگهدارنده ها و سایر ابزارها، از جمله اینویزیلاین مورد نیاز هستند. تهوع، بهم ریختگی و ناراحتی که می تواند با قالب گیری ها همراه باشد، آنها را به یکی از غیر جذاب ترین تجربه هایی تبدیل می کند که بیماران ما با آن مواجه می شوند.

در حال حاضر وجود دارد! یکی از چشمگیرترین پیشرفت های تکنولوژیکی موجود در دسترس متخصصان ارتودنسی قرار گرفته است. اسکنرها با استفاده از لیزر پیشرفته و فناوری نوری، ساختار دندان ها و لثه های شما را با استفاده از یک میله مناسب به صورت دیجیتالی ثبت می کند. اسکن کل دهان، از جمله ساختارهای بافت نرم، تنها چند دقیقه طول می کشد تا یک تصویر دیجیتالی سه بعدی عالی و بدون ناراحتی و گرفتگی ناشی از قالب های دندانی معمولی ارائه شود. نمایش فوری دیجیتالی اسکن ها امکان تأیید فوری را فراهم می کند، گرفتن اسکن های دقیق را تضمین می کند و اعوجاجی که می توانند در قالب گیری های معمولی رخ دهند، را حذف می کند.

قبلاً بیمارانی که درمان با اینویزیلاین را شروع می کردند مجبور بودند چندین قالب گیری دست و پا گیر را تحمل کنند که برای شروع فرآیند باید به لابراتوار ارسال می شد. با اسکن ها می توان در عرض چند دقیقه اینویزیلاین را تولید کرد زیرا اسکنر به طور یکپارچه با اینویزیلاین یکپارچه شده است. این امر دقت بیشتر و زمان برگشت سریع تر را امکان پذیر می کند و این امکان را برای بیماران فراهم می کند که هفته ها درمان اینویزیلاین خود را زودتر شروع کنند.