مشکلات و محدودیت های ارتودنسی

هر درمان پزشکی یا دندانپزشکی با خود خطرات خاصی به همراه دارد

گرچه از ارزش دندان هایی که در جای درست خود قرار دارند آگاه هستیم و می دانیم دندان ها با این شکل عملکرد خوبی دارند و لبخند زدن با آنها خوشایند است، اما باید بدانید که هر درمان پزشکی و دندانپزشکی با خود خطرات و محدودیت های خاصی به همراه دارد. این همیشه پرسشی است که همواره مطرح می شود، آیا مزایای آن از خطرات احتمالی آن بیشتر هستند. با این حال، این نباید تنها ضابطه برای تصمیم گیری برای انتخاب و بهره مندی از مزایای درمان ارتودنسی باشد. تغییرات عملکردی و زیبایی چشمگیر که نتیجه درمان ارتودنسی هستند، باید قابل توجه تر از خطراتی باشند که در این مقاله به آنها خواهیم پرداخت. با این حال:

  • غیر ممکن است بتوان همه شرایط و موقعیت هایی را فهرست کرد که می توانند بوجود بیایند و عملکرد دندان ها و فک ها را در طول درمان ارتودنسی تحت تأثیر قرار دهند.
  • در این مقاله به توصیف شایع ترین خطرات خواهیم پرداخت.
  • اگر هر پرسش یا نگرانی دیگری در مورد این موضوع دارید، تردید نکنید و آن را با ارتودنتیست انتخابی خود در میان بگذارید تا با گرفتن پاسخ خود با رضایت خاطر درمان خود را آغاز کنید.

 

محدودیت درمان ارتودنسی

محدودیت درمان ارتودنسی

از بین رفتن یا مرگ دندان

  • دندانی که قبلاً به شدت ضربه خورده است در کوتاه مدت یا حتی در بازه زمانی طولانی می تواند “حیات” خود را از دست بدهد و یا اصطلاحاً “بمیرد”.
  • برخی حوادث و ضربه ها یک یا چند دندان را تحت تأثیر قرار می دهند و ممکن است بیمار از آنها آگاه نباشد و ارتودنتیست هم نتواند قبل از آغاز درمان از آن مطلع شود.
  • برخی دندان ها بدون هیچ علت واضحی از بین می روند، خواه تحت درمان ارتودنسی قرار بگیرند یا خیر، یا اینکه ضربه خورده باشند یا نه.
  • دندان هایی که از دست می روند (دندان های مرده) معمولاً تیره تر می شوند. این معمولاً تناقضی با درمان ارتودنسی ندارد.

ارتودنسی و از دست رفتن دندان

گرچه ارتودنسی عامل اصلی یا اولیه از دست رفتن حیات دندان نیست، اما در برخی موارد نادر جابجا کردن دندان می تواند عاملی باشد که موجب بالا رفتن احتمال از دست رفتن دندانی می شود که از قبل مستعد از دست رفتن بوده است. میلیون ها دندان با کمک ارتودنتیست و درمان ارتودنسی جابجا شده اند یا در حال جابجا شدن هستند و تعداد بسیار اندکی از آنها تحت تأثیر این مشکل قرار می گیرند. به عنوان مثال، ممکن است دندان قبلاً (در نتیجه ضربه یا تصادف) آسیب دیده باشد. این آسیب می تواند سال ها قبل اتفاق افتاده باشد، اما بیمار آن را به خاطرب نداشته باشد.

شاید این مطلب نیز برای شما مفید باشد:
ارتودنسي دندان هاى پايين

عصب دندان می تواند به تدریج سفید شود و این دندان در نهایت از دست خواهد رفت و این صرفاً به زمان بستگی دارد قبل از آنکه علائم آن ظاهر شوند. این حقیقت است که جابجا کردن چنین دندان هایی با درمان ارتودنسی می تواند محرک این اتفاق باشد و می تواند موجب تسریع این فرایند تخریب شود. یکی از علائم این اتفاق تغییر رنگ و تیره شدن دندان آسیب دیده است. با این حال، این نوع دندان ها همیشه با درد همراه نیستند، در واقع آنها به ندرت درد دارند. در واقع حتی حساسیت دندانی یا دیگر علائم هم ممکن است وجود نداشته باشند.

وقتی چنین اتفاقی رخ می دهد تنها راه برای نجات چنین دندانی انجام درمان ریشه (عصب کشی) توسط متخصص درمان ریشه (اندودنتیست) است. در صورت لزوم، برای بررسی های بیشتر و توصیه های بهتر لازم است بیمار به دندانپزشک خود ارجاع داده شود. از دست رفتن یک دندان به این دلیل نادر است، اما به محضی که دندان تحت درمان ریشه قرار بگیرد می تواند به اندازه دندان های سالم و “عادی” دیگر خوب باشد. دندانی که از دست می رود نیازی به کشیدن ندارد و می تواند یک عمر دوام داشته باشد.

آیا درمان ارتودنسی می تواند موجب از دست رفتن دندان شود؟

دندانی که رنگ آن تغییر می کند و تیره می شود، در اکثر موارد از دست رفته است و در نهایت درمان ریشه یا اندودانتیک نیاز خواهد داشت. درمان ارتودنسی مستقیماً منجر به از دست رفتن دندان نخواهد شد، اما همانطور که در بالا توصیف شد، درمان ارتودنسی می تواند موجب تشدید مشکلی شود که از قبل وجود داشته است یا در حال پیشرفت است، مثلاً در دندانی که قبلاً آسیب دیده یا ضربه خورده است.

می دانیم که یک فشار شدید می تواند موجب از دست رفتن دندان شود، اما فشاری که با درمان ارتودنسی به دندان وارد می شود، قابل مقایسه با فشارهایی نیست که طی حوادث یا تروماهایی مانند برخورد مشت به صورت (دندان)، زمین خوردن، تصادف، یا غیره به دندان وارد می شوند و به خودی خود نمی توانند از دست رفتن دندان را توضیح دهند. حتی بزرگترین فشارهای ارتودنتیک هم نمی توانند موجب از دست رفتن دندان شوند.

مرگ یا از دست رفتن دندان یا تغییر رنگ آن چیزی شبیه تحلیل ریشه دندان نیست، که یکی از اثرات جانبی این درمان است که اغلب (با درجات متفاوتی) اتفاق می افتد.

ارتودنسی دندان عصبکشی شده

دندانی که درمان ریشه روی آن انجام شده است، یعنی از دست رفته است، می تواند با درمان ارتودنسی به خوبی دندان های طبیعی دیگر جابجا شود، اگر استخوان و لثه ها (پریودنشیوم) سالم باشند. جابجایی دندان ها عموماً بافت های بیرون و اطراف ریشه دندان (الیاف پریودنتال لیگامان، سطح ریشه، و استخوان آلوئولار) را شامل می شود، بنابراین این یک واقعیت است که از دست رفتن دندان مانع انجام اصلاحات ارتودنسی نمی شود و برای درمان محدودیت ایجاد نمی کند.

شاید این مطلب نیز برای شما مفید باشد:
مشکلات ارتودنسی

دندانی که از دست رفته است و تحت درمان ریشه قرار گرفته است ممکن است بیشتر مستعد rhizalysis (تصویر زیر را مشاهده کنید) باشد بنابراین در طول درمان ارتودنسی ممکن است لازم باشد دندان ها با گرفتن تصاویر رادیوگرافی بیشتر تحت نظارت قرار داشته باشند (در هر صورت نظارت از طریق تصاویر رادیوگرافی توسط ارتودنتیست انجام می شود).

 

محدودیت درمان ارتودنسی

محدودیت درمان ارتودنسی

تاج دندان از دست رفته ممکن است به مرور زمان شکننده تر شود و این احتمال وجود دارد که دندانپزشک توصیه کند برای محافظت از دندان روی آن روکش قرار گیرد.

 

محدودیت درمان ارتودنسی

محدودیت درمان ارتودنسی

نکروز پالپ دندان پس از درمان ارتودنسی

جابجایی دندان ها با کمک ارتودنسی باعث می شود باعث می شود به محیط پیرامون آن فشار وارد شود، که شامل تغییرات در عروق و تغییر شکل استخوان آلوئولاری است که ریشه دندان را در بر می گیرد. در اکثر موارد، این اتفاق بدون تغییرات چشمگیر در دندان و پریودنشیوم رخ می دهد. با این حال، در برخی موارد نادر، تحلیل خارجی ریشه دندان (همانطور که در بالا توضیح داده شد rhizalysis)، تحلیل داخلی ریشه دندان، تخریب پالپ دندان در نتیجه رسوب ثانویه عاج دندان یا نکروز پالپ (مرگ محتویات داخل پالپ دندان) می تواند اتفاق بیفتد. نکروز می تواند خود را با ایجاد تغییرات در رنگ و یا از دست رفتن حساسیت دندان نشان دهد.

مطالعات حاکی از این هستند که خطر آسیب به پالپ دندان بسیار اندک است، اما برخی شرایط می توانند به پالپ آسیب برسانند. دندان هایی که تحلیل استخوان چشمگیری در آنها مشاهده می شود (مشکلات پریودنتال)، کمتر در برابر فشارهایی که به آنها وارد می شود مقاوم هستند و این می تواند سیستم عروق و اعصاب اَپِکس دندان را تحت تأثیر قرار دهد.

اکثر تغییراتی که در طول درمان ارتودنسی در جریان خون پالپ دندان بوجود می آیند، موقتی و قابل بازگشت هستند مگر آنکه پالپ دندان تحت تأثیر پوسیدگی، ترمیم ها، یا آسیب (ضربه یا آسیب) قرار گرفته باشد.

مطالعات حاکی از این هستند که دندان هایی که بالغ تر هستند و اپکس ریشه آنها بسته است و سابقه تروما یا پوسیدگی دارند و تحت فشارهای قوی و طولانی مدت ارتودنتیک قرار گرفته اند بیشتر از دندان هایی که چنین ویژگی هایی ندارند، مستعد تغییرات بازگشت ناپذیر پالپ یا نکروز هستند.

گرچه تحقیقات حاکی از این هستند که استفاده از فشارهای فیزیولوژیکال (عادی) برای جابجا کردن دندان های سالم منجر به نکروز پالپ یا تغییرات پاتولوژیکال در جریان خون نخواهد شد، اما گاهی اوقات این تغییرات اتفاق می افتند بدون آنکه شناسایی شوند.

محدودیت درمان ارتودنسی

محدودیت درمان ارتودنسی

 

تحلیل ریشه دندان در ارتودنسی

گاهی اوقات، در طول درمان ارتودنسی ریشه های تعدادی از دندان ها ممکن است کوتاه تر شود یا ساییده شوند. این اتفاقی است که تحلیل ریشه یا rhizalysis نامیده می شود. این فرایند در برخی مواقع کاملاً عادی است، مثلاً زمانی که ریشه های دندان های شیری به تدریجی ناپدید می شوند یا “ساییده می شوند” تا راه برای بیرون آمدن دندان های دائمی که قرار است جایگزین آنها شوند باز شود.

شاید این مطلب نیز برای شما مفید باشد:
مشکلات درمان ارتودنسی

 

محدودیت درمان ارتودنسی

محدودیت درمان ارتودنسی

در طول درمان ارتودنسی نیز ممکن است دندان های دائمی در اندازه های مختلف تحت تأثیر تحلیل ریشه قرار بگیرند، اما برای اکثر دندان ها، این مقدار آنقدر اندک است که به ندرت قابل توجه است و مطلقاً هیچ پیامدی ندارد. اگر تحلیل بخش خاصی از ریشه را تحت تأثیر قرار ندهد، ارتودنتیست حتی آن را به بیمار اطلاع نمی دهد. دیدن مقداری تحلیل جزئی در طول درمان کاملاً عادی است اما این امکان وجود ندارد که کیفیت یا طول عمر دندان را تحت تأثیر قرار دهد. تحلیل خیلی بزرگ، در موارد وخیم، می تواند منجر به از دست رفتن دندان شود، اما این خیلی نادر است. وقتی چنین تحلیلی شناسایی می شود، ارتودنتیست ممکن است صلاح بداند طرح درمان را تغییر دهد تا از تأثیر تحلیل بکاهد.

باید دقت شود که ارتودنسی تنها دلیل ممکن این مشکل نیست. آسیب ها، ضربه ها، اختلالات هورمونی یا غدد درون ریز، سوابق خانوادگی، و دیگر عوامل ناشناخته دیگر، نیز می توانند موجب بروز این شرایط شوند، خواه با درمان ارتودنسی خواه بدون درمان ارتودنسی.

 

محدودیت درمان ارتودنسی

محدودیت درمان ارتودنسی

یکی از شایع ترین علل این مشکل وجود دندان نهفته ای است که با ریشه دندان تماس پیدا می کند و آن را تحلیل می برد. ارتودنتیست قبل از آغاز درمان، و معمولاً با کمک تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس در طول درمان، کیفیت و وضعیت دندان ها و ریشه های آنها را مورد بررسی قرار می دهد. در صورتی که مشکل چشمگیری تشخیص داده شود، باید برای بیمار توضیح داده شود و جایگزین ها نیز به اطلاع او رسانده شوند.

 

محدودیت درمان ارتودنسی

محدودیت درمان ارتودنسی

تحلیل ریشه بازگشت ناپذیر است؛ ریشه ای که کوتاه شده است دیگر مجدداً رشد نخواهد کرد. در برخی موارد، تحلیل ریشه می تواند ادامه پیدا کند، حتی اگر فشاری که به دندان وارد می شود برداشته شود و درمان ارتودنسی متوقف شود، اما در اکثر موارد، این روند با بی تحرک ماندن دندان متوقف خواهد شد.

دندان هایی که به شکلی چشمگیر تحت تأثیر تحلیل ریشه قرار گرفته اند، در صورت امکان در بازه زمانی طولانی مدت، به مراقبت خاص با استفاده از ابزارهای ثابت (سیم ها یا اسپلینت های نگهدارنده که به سطح داخلی دندان ها چسبانده می شوند) نیاز دارند. این ابزارها برای تثبیت دندان هایی طراحی شده اند که تحت تأثیر قرار گرفته اند و فشار اعمال شده روی یک دندان را روی چند دندان توزیع می کنند، در نتیجه از تأثیر روی یک دندان با ریشه کوتاه تر می کاهد.

محدودیت درمان ارتودنسی

محدودیت درمان ارتودنسی

پیشرفت تحلیل ریشه در طولانی مدت

با توقف جابجایی های ارتودنتیک، معمولاً روند پیشرفت تحلیل ریشه دندان نیز متوقف می شود و دندانی که تحت تأثیر قرار گرفته است در دراز مدت می تواند عملکرد خود را حفظ نماید.

آیا تحلیل ریشه دندان باید در طول درمان ارتودنسی مورد توجه قرار گیرد؟

وجود تحلیل ریشه دندان الزاماً از جمله پیامدهای درمان ارتودنسی نیست، اما احتیاط های خاصی باید مد نظر قرار بگیرند (استفاده از فشار سبک، نظارت رادیوگرافیک برای بررسی پیشرفت احتمالی تحلیل).

0/5 (0 نظر)
1 پاسخ
  1. زهرا حامی
    زهرا حامی گفته:

    سلام دکتر من یکبار ارتودنسی انجام دادم دوباره بعد ۴ سال دندونام کمی جلو اومده دوباره باید ارتودنسی کنم این ضرر نداره؟و اینکه دندونام تقریبا فیکسه ولی دندان نیش کمی جلو امده از من باید دوباره ارتودنسی کنم یا راه دیگری هم هست؟

    پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *