مشکلات لثه ها در ارتودنسی

درمان ارتودنسی می تواند بهبود چشمگیری در ظاهر لبخند شما ایجاد نماید؛ با این وجود در صورتى كه بهداشت دهان و دندان در طول ارتودنسى رعايت نشود مى تواند موجب ايجاد بیماری لثه نیز بشود. این مشکل حین استفاده از ابزارهای ثابت مخصوصاً براکت ها، بیشتر بروز پیدا می کند. از آنجا که براکت ها حجم بیشتری از سطح دندان ها را پوشش می دهند، تمیز کردن دندان ها دشوارتر و چالش برانگیزتر خواهد بود. ساختار بریس هاى ارتودنسى عبارت است از براکت های فلزی یا سراميكى که با استفاده از چسب مخصوص دندانپزشکی به دندان ها متصل می شوند و بندهای فلزی که به دور دندان های مولر قرار می گیرند و به آنها سمان می شوند. این دو جزء یک مسیر کوچک بوجود می آورند که سیم های ارتودنسى درون آنها قرار می گیرد (در واقع سیم های ارتودنسي موجب جابجایی دندان ها می شوند). همه این اجزاء می توانند موجب ایجاد تغییراتی در لثه ها شوند.

علل بروز مشکلات لثه در طول درمان ارتودنسی

این مشکل در حقیقت می تواند دو عامل داشته باشد: اولاً، از آنجا که فرد قبلاً در استفاده از آنها هیچ تجربه ای نداشته است (مخصوصاً اگر بیمار کودک باشد) و تمیز کردن دندان ها برای او قطعاً دشوار خواهد بود و همين موضوع پاکسازی بیوفیلم های روی دندان ها را پیچیده خواهد کرد. دوم اينكه، گاهی اوقات، بافت های لثه به نزدیکی و مجاورت با اين براکت ها با تورم یا رشد بیش از حد واکنش نشان می دهند. این دو مسئله در کنار هم می توانند موجب تشدید یکدیگر شوند.

بیوفیلم ها، که تحت عنوان پلاک های باکتریایی دندان نیز شناخته می شوند می توانند موجب بروز بیماری های لثه و نیز پوسیدگی دندان شوند. از بین بردن این بیوفیلم ها با کمک مسواک و نخ دندان بهترین راه برای پیشگیری از آغاز این بیماری ها در طول درمان ارتودنسی است. هورمون هایی که ترشح آنها همزمان با آغاز درمان ارتودنسی افزایش می یابد، می توانند تأثیر چشمگیری روی بیماری لثه داشته باشند؛ به عنوان مثال، زنان اغلب در طول دوران بارداری یا در طول استفاده از داروهای پیشگیری از بارداری مستعد ژینژیویت (التهاب لثه ها) هستند. دختران در سنین بلوغ نیز ممکن است واکنش مشابهی داشته باشند.

مشکلات لثه ها در ارتودنسی

مشکلات لثه همراه با استفاده از ابزارهای ارتودنسی

اگر بیوفیلم به صورت روزانه و به شکلی مؤثر پاک نشود می تواند موجب التهاب و بیماری لثه شود که تحت عنوان ژینژیویت gingivitis يا التهاب لثه شناخته می شود. از جمله ویژگی های این بیماری تورم، قرمزی، و خونریزی حین مسواک زدن است و از جمله مراحل اولیه بیماری پریودنتال (بيمارى بافت هاى نگهدارنده دندان) است.  بیماری پريودنتال در مراحل پيشرفته می تواند موجب جدا شدن بافت های حمایت کننده لثه از دندان شود، و می تواند کاملاً مخرب باشد، مخصوصاً زمانی که دندان ها در طول درمان ارتودنسی جابجا می شوند.

علاوه بر ژینژیویت، بافت های لثه می توانند با هایپرتروفی لثه(هایپر- “hyper” بیش از حد ؛ تروفی- “trophy” رشد تک تک سلول ها) یا هایپرپلازی لثه (پلازی- “plasia” افزایش تعداد سلول ها) به بریس ها واکنش نشان دهند. در هر صورت، آنچه شما می توانید ببینید تورم بافت های لثه است که موجب می شود لبخند فرد ظاهری غیر طبیعی داشته باشد. بدتر اینکه، با تورم لثه ها، تمیز کردن دندان ها دشوارتر خواهد بود، که منجر به ایجاد یک چرخه معیوب خواهد شد. به همین دلیل بهتر است در مراحل اولیه مانع رشد بیش از حد لثه ها شوید.

مشکلات لثه ها در ارتودنسی

درمان بیماری لثه در طول درمان ارتودنسی

خبر خوب اینکه این شرایط برگشت پذیر است. اما اولین و مهم ترین کار، دقیق و حساس بودن نسبت به رعایت بهداشت دهان و دندان مخصوصاً هنگام استفاده از بریس ها است. علاوه بر مسواک زدن، ابزارهای کمکی بسیاری طراحی شده اند که به برداشتن مؤثر بیوفیلم ها در طول درمان ارتودنسی کمک می کنند، که عبارتند از فلاس تریدرها (نخ دندان های مخصوصی که دارای سر مخصوصی هستند که بوسیله آن می توان نخ دندان را از زیر سیم کمانی عبور داد) مسواک های بین دندان (مسواک های بسیار ریزی که حتی در فاصله بین دندان ها نیز فرو می روند). از ارتودنتیست خود بخواهید نحوه استفاده از آنها را برای شما توضیح دهد.

مشکلات لثه ها در ارتودنسی

ابزارهایی که برای شستشوی دندان ها استفاده می شوند مانند واتر فلاس و نیز مسواک برقی نیز می توانند در از بین بردن پلاک های دندان کمک مؤثری داشته باشند. این ابزارها برای افرادی که برای کارهای بهداشتی دهان و دندان وقت زیادی ندارند ایده آل هستند. علاوه بر وسایل مکانیکی، دهانشویه ها (تجویزی یا OTC) می توانند برای کنترل تشکیل پلاک روی دندان ها مؤثر باشند. بعلاوه، در طول درمان ارتودنسی نباید پاکسازی تخصصی دندان ها را فراموش کنید.

اگر این کارهای ساده ی روزانه تنها کمک کوچکی به درمان می کنند یا اصلاً کمک کننده نیستند متخصص ارتودنسي باید توصیه های بیشتری به شما ارائه دهد. گاهی اوقات، حتی پس از برداشتن براکت ها نیز ممکن است بافت هایپرتروفی یا هیپرپلازی شده لثه از بین نرود. به طور کلی، تا زمانی که بافت لثه از دندان ها جدا نشده باشد، احتمالاً نیاز نیست نگران باشید. اما باید به طور منظم توسط متخصص ارتودنسي خود به طور دقیق معاینه شوید.

در واقع ممکن است او شما را به پریودنتیست (متخصص شناسایی و درمان اختلالات و بیماری های ساختارهاى نگهدارنده دندان ها) ارجاع دهد تا برای حل مشکل لثه ها به شما کمک کند. در موارد حاد تورم لثه ها در طول درمان ارتودنسی ممکن است نیاز باشد براکت ها برداشته شوند تا اجازه دهند لثه ها بهبود پیدا کنند یا اینکه ممکن است بافت های لثه نیاز به جراحی داشته باشند. اکنون که به اهمیت این موضوع پی بردید تردید نکنید و اگر کوچکترین مشکلی مشاهده کردید آن را با ارتودنتیست خود درمیان بگذارید تا راهکاری مناسب به شما ارائه دهد.